Philip Hoorne

Informatie over de kunstenaar/ band/vereniging

PHILIP HOORNE (°1964) is dichter, schrijver, bloemlezer en fotograaf. In november 2002 verscheen 'Niets met jou' als het 1ste nummer in de Sandwich-poëziereeks onder redactie van Gerrit Komrij. Dit debuut werd genomineerd voor de Vlaamse Debuutprijs 2003. In mei 2004 verscheen een tweede dichtbundel 'Inbreng nihil', die werd genomineerd voor de J.C. Bloemprijs 2005. In 2005 volgde 'Het ei in mezelf'. In december 2009 verzamelde hij zijn beste gedichten uit die drie bundels, aangevuld met nieuw werk, in 'Grootste Hits! De Jaren Nul'.



In 2003 stelde hij de bloemlezing 'Antwerpen, de stad in gedichten' samen, en in 2007 'Trouw, rouw en andere feestelijkheden', een keuze uit het verzameld dichtwerk van Patricia Lasoen. Eveneens in 2007 verscheen zijn prozadebuut, de hilarische verhalenbundel 'Het vlees is haar'.



Het werk van Philip Hoorne verscheen in menig literair tijdschrift in Vlaanderen en Nederland, en is opgenomen in alle belangrijke hedendaagse poëziebloemlezingen. Hoorne was de oprichter en bezieler van de veelbesproken en -geprezen poëzierecensiewebsite Poëzierapport. Hij heeft een eigen weblog 'Philip Hoorne Schrijft!' Daarnaast was hij jarenlang de poëzierecensent van Knack en medewerker van Poëziekrant, Awater, The Low Countries, wielertijdschrift De Muur, het enige nummer van Het Buitenblad e.v.a. Een tijdlang had hij een column in de Krant van West-Vlaanderen. Momenteel is hij medewerker van het literaire platform Roer.



De gedichten van Philip Hoorne lenen zich uitstekend voor de literaire podia. Zijn naam prijkte op de affiche van o.a. het Franse Villa Mont-Noir, het Bram Roza Festival, de literaire revue n.a.v. 20 jaar De Brakke Hond, de Nacht der Poëten, Sappho, Dichters in de Prinsentuin, Het Tuinfeest, Dichter aan Huis, de Wintertuin en Onbederf’lijk Vers, Gentse Feesten, Poemtata, Toast Literair, Poëtisch Aperitief enzovoort. Door het publiek van de Literaire Stichting Jambe te Delft werd hij verkozen tot Dichter van het Jaar, seizoen 2002-2003.



In het voorjaar van 2012 verschenen de poëziebloemlezing 'De Nederlandstalige poëzie in pocketformaat', een samenwerkingsverband met Chrétien Breukers, alsook zijn vijfde dichtbundel 'Het is fijn om van pluche te zijn'. In januari 2013 volgde dan het poëzierecensie/essayboek 'Dansen tot na sluitingstijd. Het beste uit Poëzierapport'. In april 2015 publiceerde Hoorne zijn zesde dichtbundel 'Kaas treft geen schuld tot het tegendeel bewezen is'. Zijn voorlopig laatste dichtbundel getiteld 'Het dikke meisje en de ziener' verscheen in 2019.



In juni 2019 behaalde Philip Hoorne het Certificaat Fotograaf aan het CVO 3 Hofsteden te Kortrijk, nu CVO Scala geheten. Zijn schilderachtige foto's werden tentoongesteld in Harelbeke, Brugge en Roeselare.



Philip Hoorne is de oprichter, begeleider en bezieler van het Poëzieatelier Brugge, een initiatief van Wisper i.s.m. Avansa Brugge.



In oktober 2020 won Philip Hoorne de wedstrijd Zeer Kort Verhaal van Uitgeverij 18.02 Publishing. Een nieuwe, achtste, dichtbundel is in de maak met als werktitel 'Mens is de naam'. Beroepshalve is Hoorne redacteur bij CM. Hij schrijft artikels voor het magazine Leef en voor de Leef-website.

Discipline

• Literatuur
  • Poëzie
• Overige
  • Fotografie

Omschrijving van de werken

Er de poëzie van Philip Hoorne schreef Jooris Van Hulle in Poëziekrant:

‘Hoorne houdt de lezer een spiegel voor. De dichter vangt de ruis van het leven om hem heen op. Hij grijpt de lezer bij zijn nekvel, hij bruuskeert en charmeert, hij strijkt tegen de haren in, monkelt en glimlacht – of beter: hij grimlacht – om wat mensen ervan bakken in het leven. De gespeelde luchtigheid is een ensoriaanse maskerade die de grimmige kijk op wat de wereld de dichter te bieden heeft, aan het oog moet onttrekken. Onder de lichtheid van deze verzen gaat een diep gevoel van melancholie schuil om de tristesse van het bestaan.’



Zijn fotografisch werk omschrijft Hoorne als 'schilderen met een fototoestel'.